Lednica

Szczęść Boże!

Bardzo się cieszę, że mogę jutro uczestniczyć już w XVII Spotkaniu Młodych w Lednicy. Tegoroczne hasło spotkania to - "W imię Ojca". Jak sam o.Góra opisuje spotkanie:

"Wkrótce czeka nas jubileusz 1050-lecia Chrztu Polski. Pragniemy przygotować się do tej daty poprzez trzyletni program naszych spotkań o Bogu Ojcu, Synu Bożym i Duchu Świętym, aby w roku 2016 wykrzyczeć jubileuszowe AMEN.

Rok 2013 poświęcamy Bogu Ojcu. Pragniemy przeżywać prawdę o tym, że Bóg jest Ojcem, następnie, że my wszyscy mamy ojca oraz że kiedyś będziemy ojcami i matkami. To trzy etapy świadomości oraz mądrości Bożej i ludzkiej. W Roku Wiary ta refleksja jest naszym skarbem, tematem i pieśnią."

Boże Ciało

Szczęść Boże!


PIERWSZY OŁTARZ

(Mt 26,17-19.26-29)
W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia? On odrzekł: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego.


DRUGI OŁTARZ

(Mk 8,1-9)
W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: żal mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka. Odpowiedzieli uczniowie: Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem? Zapytał ich: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem. I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać. Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.

TRZECI OŁTARZ

(Łk 24,13-16.28-35)
Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

CZWARTY OŁTARZ

(J 17,20-26)
Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich.

Obchodzimy dzisiaj przepiękną uroczystość. Jakże wspaniale jest przejść ulicami swojej ukochanej Parafii i publiczne przyznać się do Jezusa, potwierdzić swoją miłość do Niego. Jakże wspaniale jest śpiewać ku Jego chwale, wsłuchiwać się w Jego słowo. Jakże wspaniale widzieć jest radość dzieci, kapłanów, innych ludzi, mimo deszczu, zimna. Jakże wspaniale jest usłyszeć pokrzepiające słowa z ust księży - pełne odwagi, miłości, które naprawdę zmuszają do refleksji nad swoim życiem, wiarą. Ale przede wszystkim wspaniałe jest to, że Jezus jest cały czas obecny ze Swoim Kościołem. On jest przy nas zawsze, cały czas składa Siebie w ofierze, bo nigdy nie przestał nas kochać. I to jest najważniejsze. Jego obecność. Tak bardzo się cieszę, że mogę przyjmować Go do swojego serca, że mogę wpatrywać się w Niego. W mojego jedynego Pana, Mistrza, najlepszego Przyjaciela. I chcę tak jak On złożyć ofiarę ze swojego życia, oddać Mu całą siebie. Chcę, aby On żył we mnie. Tylko tego pragnę...

Proszę Cię, Panie Jezu, niech Twoja ofiara cały czas żyje we mnie. Niech ten dar Twojej obecności, ubogaca moje życie, moją wiarę. Niech i ja patrząc na Ciebie składam ofiarę ze swojego życia. Niech ono należy tylko do Ciebie. Proszę Cię, bądź przy mnie. Bądź przy mnie w każdej chwili, przemieniej mnie w siebie, działaj we mnie i pośród mnie. Wierzę w Ciebie całym sercem i miłuję Cię ponad wszystko!

Nowi kapłani

Szczęść Boże!

Wczoraj w naszej Katederze o godzinie 10 z rąk abp Mariana Gołębiewskiego 17 diakonów przyjęło święcenie kapłańskie.

Kochani neoprezbiterzy! Życzę Wam, abyście każdego dnia radowali się swoim powołaniem i z pasją je wypełniali. Niech nigdy nie zgaśnie w Was żar miłości Chrystusowej. Nią zwyciężajcie świat!

Uroczystość Trójcy Świętej

Szczęść Boże!

CZYTANIA - Prz 8,22-31; Ps 8; Rz 5,1-5;J 16,12-15



(Prz 8,22-31)
To mówi mądrość Boża: Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała. Przed oceanem istnieć zaczęłam, przed źródłami pełnymi wody; zanim góry zostały założone, przed pagórkami zaczęłam istnieć; nim ziemię i pola uczynił - początek pyłu na ziemi. Gdy niebo umacniał, z Nim byłam gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.

(Ps 8)
REFREN: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie

Gdy patrzę na Twoje niebo, dzieło palców Twoich,
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Owce i bydło wszelakie,
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.

(Rz 5,1-5)
 Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko to, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość - wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś - nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.


(J 16,12-15)
Jezus powiedział swoim uczniom: Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.

Jezu, chcę być z Tobą jedno, tak jak Ty stanowisz jedno z Ojcem i Duchem Świętym. Chcę, aby ludzie patrząc na mnie widzieli Ciebie. Chcę, żeby moje życie było Twoim życiem. Chcę też żyć z samą sobą w jedności. Mieć cały czas w sobie Twój pokój. 

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Sczęść Boże!

CZYTANIA - Dz 2,1-11; Ps 104; 1 Kor 12,3b-7.12-13; J 20,19-23

(Dz 2,1-11)
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? - mówili pełni zdumienia i podziwu. Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże.

(Ps 104)
REFREN: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię

Błogosław, duszo moja, Pana,
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie,
ziemia jest pełna Twych stworzeń.

Gdy odbierasz im oddech, marnieją
i w proch się obracają.
Stwarzasz je napełniając swym duchem
i odnawiasz oblicze ziemi.

Niech chwała Pana trwa na wieki,
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja,
będę radował się w Panu.

(1 Kor 12,3b-7.12-13)
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: "Panem jest Jezus". Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.

SEKWENCJA

Przybądź Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.

O, najmilszy zgości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.

W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.

Bez Twojego tchnienia,
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.

Obmyj co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.

Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.

Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
 Daj szczęście bez miary.

(J 20,19-23)
 Wieczorem w dniu Zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.



Obchodzimy dzisiaj przepiękną uroczystość. Pan Jezus posyła nam Ducha Świętego. Co to oznacza dla mnie? Duch Święty jest Pocieszycielem, jest mocą z wysoka. Dzięki Jego obecności w moim życiu, dzięki Jego licznym darom mogę stawać się coraz lepszym świadkiem Jezusa, mogę coraz głębiej wierzyć i coraz więcej spełniać wolę Bożą. Duch Święty umacnia mnie w moim powołaniu, daje mi nadzieję, nie pozwala zwątpić, zapewnia o ciągłej Bożej obecności. Prowadzi mnie do wieczności. Sprawia też, że w moim życiu panuje ten wspaniały, Jezusowy pokój.
"Weźmijcie Ducha Świętego!" - Jezu, przyjmuje Ducha Świętego i zaczynam nowe życie. Odtąd już nie ja żyje, lecz Ty żyjesz we mnie. Jestem Twoja na wieki.

Słowo Twoje jest prawdą...

Szczęść Boże!

Bardzo wzruszyła mnie dzisiejsza Ewangelia:

"W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił sie tymi słowami: Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie."

Jezu, Ty modlisz się za mnie do Ojca. Chcesz, aby On strzegł mnie od zła, aby mnie uświęcał w prawdzie. Powtarzasz, że nie jestem z tego świata, ale, że tak jak Ty pochodzę z Królestwa Bożego. Dlatego posyłasz mnie w ten świat, abym dała o Tobie świadectwo, abym powiedziała innym, gdzie jest ich prawdziwy Dom. Ty sam siebie ofiarujesz się za mnie. Proszę Cię, abym i ja była gotowa złożyć taką ofiarę, abym potrafiła ofiarować Tobie całą siebie. 

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Szczęść Boże!

CZYTANIA - Dz 1,1-11; Ps 47; Ef 1,17-23; Łk 24,46-53

(Dz 1,1-11)
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: Słyszeliście o niej ode Mnie - /mówił/ - Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym. Zapytywali Go zebrani: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela? Odpowiedział im: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba.

(Ps 47)
REFREN: Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

(Ef 1,17-23)
 Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. [Niech da] wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących - na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.




(Łk 24,46-53)
 Jezus powiedział do swoich uczniów: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka. Potem  wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.


"Wy jesteście świadkami" - Pan Jezus powołuje i mnie i każdego z nas. Mimo, że jesteśmy słabi, grzeszni, On chce, abyśmy byli Jego świadkami. Chce, abyśmy byli światłością, pośród mroków tego świata. Chce, abyśmy dzielili się doświadczeniem Jego każdego dnia, abyśmy mieli odwagę mówić innym o Jego miłości, która przezwycięża wszystko, która trwa do końca, o radości, o pokoju, który wypływa z życia z Nim. Nie bójmy się. Nie warto. Jest przecież z nami, nasz Pocieszyciel, Duch Świety - "moc z wysoka". On będzie zawsze nas umacniał, On zawsze będzie zwracał nasze oczy ku Niebu, abyśmy pamiętali skąd wyszliśmy i dokąd zmierzamy.
"Podniósłszy ręce błogosławił ich." Panie Jezu, potrzebuje Twojego błogosławieństwa. Potrzebuje Ciebie w każdej chwili mojej codzienności. Wiem, że kiedy mnie błogosławisz przemieniasz moje serca, tak, że i ja jestem gotowa, aby innych błogosławić - "Błogosławcie, tych którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie". Błogosławieńswto to miłość. Naucz mnie tej miłości.
"I z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga." I Ty dziś napełniasz moje serce radością. Wstępujesz do Ojca, do Swojego Domu. I wiem, że czekasz tam na mnie. Wiem, że już przygotowałeś mi miejsce. Idę do Ciebie, mój kochany Jezu. Nie chcę innego życia. Chcę tylko Ciebie.

Św. Stanisław

Szczęść Boże!

Dzisiaj w Kościele obchodzimy uroczystość św. Stanisława, jednego z głównych patronów Polski.

Bardzo podba mi się dzisiejsze zestawnienie tekstów Pisma Świętego z osobą św.Stanisława. Dostrzegamy tu znaczący motyw - Pasterz i Jego owce. Jezus jest doskonałym Pastrzem, a my Jego owczarnią. To tylko za Nim musimy podążać, bo tylko w Nim znajdziemy prawdziwą radość, wolność. Tylko w Nim mamy życie wieczne. I właśnie taki był św. Stanisław, pozostał kapłanem-pasterzem do końca. Nie zostawił swojego ludu, ale był z nimi i dla nich, aż do swojej męczeńskiej śmierci. Bardzo się cieszę, że mamy takiego patrona. Abyśmy tylko potrafili Go naśladować...

VI Niedziela Wielkanocna

Szczęść Boże!

CZYTANIA - Dz 15,1-2.22-29; Ps 67; Ap 21,10-14.22-23; J 14,23-29

(Dz 15,1-2.22-29)
Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci wAntiochii: Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych. Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści: Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!

(Ps 67)
REFREN: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi,
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.

Niech się narody cieszą i weselą,
że rządzisz ludami sprawiedliwie
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech nam Bóg błogosławi,
niech się Go boją wszystkie krańce ziemi.

(Ap 21,10-14.22-23)
 Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte - Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach - dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan, Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą - Baranek.

(J 14,23-29)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie.

Słuchanie słów Jezusa, życie według nich. To jest prawdziwa miłość. Kiedy nasze życie przestanie być naszym życiem, a będzie wypełnieniem woli Bożej, obrazem samego Jezusa, wtedy to poznamy czym jest prawdziwa wolność i radość. Wtedy Bóg w Trójcy Świętej zamieszka w nas, będzie przebywał w naszych sercach. Na zawsze.
Jezus nigdy nie zostawia nas samych. Daje nam Ducha Świętego, Pocieszyciela. Nie musimy się niczego bać. Duch nas prowadzi, wspiera w trudnych momentach, dodaje otuchy, nadziei. On uczy nas prawdziwego życia z Bogiem, prawdziwego oddania się i pójścia za Jezusem. Czy jestem gotowy/a na Jego przyjście?
Pokój. Jak mówił bł.ks. Jerzy Popiełuszko - "Pokój to dobro, za którym dzisiaj najbardziej tęskni ludzkość". Wszędzie wokół nas dzieje się coś złego - niepowodzenia w pracy, w szkole, rodzinie, wśród znajomych. Wszędzie jakiś niepokój. Przed kolejnym dniem, przed podjęciem ważnej decyzji. Wiele też niepokoju wewnątrz nas, wiele zraninień, chaosu, mętliku. Musimy pamiętać, że Pokojem jest sam Bóg. Tylko w Nim znajdziemy ukojenie, tylko z Jego pomocą ułożmy wszystkie sprawy, tylko On może pomóc odnowić nas samych. Musimy tylko przyjąć ten pokój, chcieć, aby Bóg naprawdę przemienił nasze życie.

Maryjo, Królowo Polski - módl się za nami!

Szczęść Boże!

Dzisiaj w Kościele obchodzimy uroczystość NMP Królowej Polski. To piękne święto przypomina nam o tym jak Maryja troszczy się o losy naszej Ojczyzny, jaką obdarza nas opieką. Pamiętajmy o jej ciągłym wstawiennictwie.

Maryjo, Królowo Polski i Matko moja! Tobie oddaje całe moje życie, moją Ojczyznę, rodzinę. Tobie oddaje wszystkie moje myśli, plany. Proszę Cię naucz mnie być obrazem Twojego Syna. Naucz mnie kochać Go ponad wszystko. Naucz mnie każdego dnia spełniać Jego wolą, tak jak Ty ją spełniałaś. Proszę Cię bądź przy mnie, bądź przy mnie na zawsze. Chroń mnie od wszelkiego zła, ale i też od moich słabości, lęków. Tobie się oddaję. Amen. 
Maryjo, kocham Cię. 

Majówka

Szczęść Boże!

Dzisiaj w Kościele rozpoczynamy piękne nabożeństwa majowe ku czci Matki Bożej.

Maryjo, dziękuje Ci za to, że jesteś moją Wspomożycielką, za to, że jesteś moją Matką. Dziękuje Ci za każdą pomoc, za to ogromne wsparcie, które mi dajesz, za wytrwałość i cierpliwość w naśladowaniu Twojego Syna. Spraw, abym przez nabożeństwa ku Twojej czci, jeszcze mocniej naśladowała Ciebie w miłości do bliźnich, a przede wszyskim do Kościoła i Boga. Amen.