V Niedziela Wielkanocna

Szczęść Boże!

CZYTANIA - Dz 14,21-27; Ps 145; Ap 21,1-5a; J 13,31-33a.34-35

(Dz 14,21-27)
Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, Umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali. Kiedy przybyli i zebrali [miejscowy] Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.

(Ps 145)
REFREN: Będę Cię sławił, Boże mój i Królu
lub Alleluja

Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Niech Cię wielbią Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

(Ap 21,1-5a)
Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już /odtąd/ nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe.

(J 13,31-33a.34-35)
Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale - jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię - dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie.

Początkowy tekst dzisiejszej Ewangelii może być dla nas wszytskich trochę zawiły i niezrozumiały. Możemy jednak dostrzec w nim zapowiedź Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana Jezusa, który ogłasza to Swoim uczniom w Wieczerniku. Jest to zapowiedź ogromnej chwały i uwielbienia Boga. Zapowidź wydarzeń, które na zawsze odmienią nasze życie...

Miłość. Trudno jest kochać bliźniego, trudno jest wziąść jego ciężar na swoje ramiona, trudno go wspierać, pomagać mu. Trudno zaakceptować jego decyzje, plany, marzenia. Z jakim trudem przychodzi nam kochać, poświęcać się dla drugiego, zrezygnować z siebie na rzecz drugiego człowieka. Boimy się zaangażowania, tego, że ktoś nas wykorzysta, odrzuci, zostawi, że zrobi nam krzywdę. Ile przez to cierpimy, jak bardzo nasze życie jest poranione, niespełnionie, gdy nie ma w nim miłości. A mimo tego Jezus zostawia nam największe przykazanie - "miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem". Musimy naczyć się miłości, ale tej Bożej, która trwa na wieki. Tylko ta miłość daje spełnienia, radość, nadzieję. Tylko ta miłość pozwala przezwyciężyć wszystko. Mając Jezusa w swoim sercu, idąc drogą, którą On sam jest, wpatrując się w Jego Zmartwychwstanie, ogień miłości nigdy w nas nie zgaśnie...

" Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
 nie unosi się pychą;

 nie dopuszcza się bezwstydu, 
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości, 
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi, 
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
 wszystko przetrzyma."